Amerikalı iktisatçı Milton Friedman tarafından 1957 yılında geliştirilen ve sürekli gelir hipotezi olarak adlandırılan yaklaşımın hareket noktası zamanlar arası tüketim analizidir. Friedman ‘ın sürekli gelir hipotezinde belirli bir dönemdeki cari gelir ( ölçülen gelir Y^^m), biri sürekli gelir (Y^^p) diğeri geçici gelir (Y^^t) olmak üzere iki kısımdan oluşur;
Geçici gelir cari gelirdeki – istatistiklerde ölçülen gelirde meydana gelen beklenmeyen değişmelerdir. Geçici gelirin bazı unsurlarının toplamda sıfır olmasına ( örneğin hasta olup geçici olarak çalışamayan bir kişinin gelir kaybı ile onun yerine geçici olarak çalışan bir kişinin gelir artışının birbirini telafi etmesine ) karşılık, geçici gelirin diğer bazı unsurları ve özelliklede iktisadi dalgalanmadan kaynaklanan unsurları toplam da sıfır değildir. İktisadi dalgalanmanın genişleme – zirve aşamasında kişilerin beklediklerinden normalden daha fazla gelir elde etmeleri sonucu, geçici gelir pozitif ve dolayısıyla da cari ölçülen gelir sürekli gelirden büyük olur:
Y^^T>0, Y^^M>Y^^P
Buna karşılık iktisadi dalgalanmanın daralma aşamasında kişilerin beklediklerinden ( normalden ) daha az gelir elde etmeleri sonucu, geçici gelir negatif ve dolayısıyla da cari – ölçülen gelir sürekli gelirden küçük olur:
Y^^T<0, Y^^M<Y^^P
Friedman’ın sürekli gelir hipotezinde belirli bir dönemdeki cari – ölçülen tüketim de ( C^^m ), sürekli tüketim ( C^^p) ve geçici tüketim ( C^^t ) olmak üzere iki kısımdan oluşur.
Bu denklemdeki sürekli tüketim, kişilerin her yıl gerçekleştirmeyi bekledikleri ortalama tüketime eşittir. Geçici tüketim ise, cari tüketimde – istatistiklerde ölçülen tüketimde meydana gelen beklenmeyen değişmelerdir.
Sürekli gelir hipotezinde hem sürekli tüketim ile geçici tüketim hem de geçici tüketim ile geçici gelir arasında bir ilişki olmadığı varsayılır. Bu varsayım normalden fazla tüketenlerin pozitif geçici tüketiminin, normalden az tüketenlerin negatif geçici tüketimine eşit olmasına yol açar, C^^T = 0
Dolayısıyla da sürekli gelir hipotezinde aslında, ölçülen tüketiminin sürekli tüketime eşit olduğu kabul edilir. Bu yüzden de tüketim alt simge olmaksızın kısaca C ile gösterilir.
Ömür boyu gelir hipotezi gibi sürekli gelir hipotezinde de, bir tüketim düzleştirmesi yaptıkları ( gelir akımlarını düzgün bir tüketim biçimine sahip olmak için düzleştirdikleri ) ve dolayısıyla da tüketimin sürekli gelirle oransal olarak değiştiği kabul edilir; C=kY^^p
Grafikte sürekli gelir Y(1)^^p veY(2)^^p iken, tüketim C(1) ve C(2) kadardır. Grafikte ölçülen gelir genişleme döneminde ( pozitif geçici gelir nedeniyle ) Y(2)^^P sürekli gelirinden büyük bir değere Y(2)^^M yükselmiş, daralma döneminde ise ( negatif geçici gelir nedeniyle ) Y(1)^^P sürekli gelirinden küçük bir değere Y(1)^^M düşmüştür. Y(1)^^p – C(1) veY(2)^^p-C(2) bileşimlerinin uzun dönem tüketim doğrusu üzerinde yer almalarına karşılık Y(1)^^m – C(1) ve Y(2)^^p-C(2) bileşimleri kısa dönem tüketim doğrusu üzerinde yer almaktadır.
Sürekli gelir hipotezindeki sürekli gelir, ölçülen gelirin tersine ampirik olarak gözlemlenen bir büyüklük değildir. Sürekli gelir kişilerin şu veya bu yolla tahmin ettikleri teorik bir gelir büyüklüğüdür.